همه مراجع (به جز بهجت، صافي و مكارم): اگر با حق زناشويي شوهر منافات داشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد اجازه بگيرد. امّا اگر شوهر او را از روزه گرفتن باز دارد، بايد اطاعت كند؛ هر چند با حق زناشويي او منافات نداشته باشد. امام، سيستاني و نوري، تعليقات علي العروة، اقسام الصوم، السابع ؛ تبريزي، منهاج‏الصالحين، ج 1، م 1067 ؛ وحيد، منهاج‏الصالحين، ج 2، م 1067 و دفتر: خامنه‏اي.
آيات عظام بهجت و مكارم: بنابر احتياط واجب، بايد از شوهر اجازه بگيرد؛ هر چند با حق زناشويي او منافات نداشته باشد.

امام، سيستانى و مكارم: خير، نمى‏تواند روزه نذر كند.امام، استفتاءات، ج 1، روزه، س 97 ؛ مكارم، استفتاءات، ج 2، س 436 ؛ سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، م 1048.
تبريزى، بهجت، صافى، فاضل، نورى و وحيد: آرى، مى‏تواند روزه نذر كند.فاضل و نورى، تعليقات على العروة، ج 2، شرايط صحة الصوم، م 3 صافى، جامع الاحكام، ج 1، س 495 ؛ وحيد و تبريزى، منهاج الصالحين، ج 1، م 1048 و دفتر: بهجت.
فاضل: اگر روز معينى را نذر كند - كه گرفتن قضاى روزه‏هاى ماه رمضان، قبل از آن ممكن باشد - اشكال ندارد.فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 585. (احكام روزه، سيد مجتبي حسيني، كد: 161/500017)

همه مراجع: اگر مريض است و براى معالجه بايد افطار كند يا روزه براى او ضرر دارد، نبايد روزه بگيرد و نذر او ساقط است. . امام، استفتاآت، ج 1، بخش روزه، س 64؛ نورى، استفتاآت، ج 2، س 247.
(احکام روزه، سيد مجتبي حسيني، كد: 220/500017)

همه مراجع: كسى كه روزه قضا دارد نمى تواند روزه مستحبى بگيرد . بهجت، استفتاآت، بخش روزه، س 1476؛ فاضل، استفتاآت، ج 1، بخش روزه، س 592 ؛ سيستانى، استفتاآت، بخش روزه قضا، س 6؛ صافى، 240 سوال پيرامون روزه، س 18؛ خامنه اى، استفتاآت جديد، س 424. و كسى كه نمى داند روزه قضا دارد يا نه، مى تواند روزه بگيرد با اين نيت كه اگر روزه قضا داشته باشد، آن را به جا آورد؛ و گرنه به عنوان روزه مستحبى حساب شود. . خامنه اى، اجوبه الاستفتاآت، س 815 و استفتاآت جديد، س 393 ؛ بهجت، استفتاآت، س 1321 ؛ تبريزى، استفتاآت، س 677 ؛ مكارم، استفتاآت، ج 1 روزه، س 289.
(احکام روزه، سيد مجتبي حسيني، كد: 211/500017)

شرایط اعتکاف:
1. معتكف عاقل باشد.
2. با قصد قربت باشد.
3. اعتكاف حداقل سه روز متوالى باشد.
4. از اذان صبح روز اول تا مغرب شرعى روز سوم در مسجد باشد.
5. از مسجد خارج نشود مگر در ضرورت عرفى، شرعى و عقلى.
6. در يكى از مساجد چهارگانه و يا مسجد جامع شهر باشد[1].
7. اگر اعتكاف با حق شوهر منافات داشت، با اجازه او باشد.
8. اگر اعتكاف باعث اذيت و آزار پدر و مادر شود، با اجازه آن دو باشد.
آداب اعتکاف:

آيات عظام امام، خامنه اى و فاضل: هر كارى كه مبطل روزه است و نيز تماس و آميزش (هرچند در شب باشد)، اعتكاف را باطل مى سازد و بنابر احتياط واجب، انجام دادن ساير محرمات اعتكاف نيز مبطل اعتكاف است[1].
 آيات عظام بهجت و صافى: هر كارى كه مبطل روزه است و نيز آميزش (هرچند در شب باشد) اعتكاف را باطل مى سازد و بنابر احتياط واجب، انجام دادن محرمات اعتكاف نيز مبطل اعتكاف است[2].
آية اللّه تبريزى: هر كارى كه مبطل روزه است، اعتكاف را نيز باطل مى سازد؛ ولى انجام دادن محرمات اعتكاف - به جز آميزش - مبطل اعتكاف نيست[3].

همه مراجع: بايد فقط روزه ى قضا را نيّت كند، البته ثواب مستحبى را هم مى برد. . بهجت، استفتاآت، بخش روزه، س 1475؛ نورى، استفتاآت ج 2، س 260.
(احکام روزه، سيد مجتبي حسيني، كد: 212/500017)

آداب اعتكاف بر سه دسته است؛ برخى واجب و برخى حرام و دسته اى نيز مستحب مى باشد. دو قسم اول در شرايط و محرمات اعتكاف بيان مى شود.
اما كارهايى كه انجام آن بر معتكف مستحب است عبارتند از:
1. تلاوت قرآن،
2. خواندن نماز،
3. ذكر و ياد خدا،
4. دعا،
5. تعليم و تعلم،
6. ترك سخن در امور دنيوى.(1)
در حديث آمده كه نبى اكرم صلى الله عليه و آله در سفارش به ابوذر فرمود: «اى اباذر! هرگونه  نشست و توقفى در مسجد لغو و بيهوده است، مگر سه چيز: قرائت قرآن، ياد خدا، پرداختن به مسائل علمى».(2)

بخشی از توصیه‌های رهبر انقلاب به معتکفین
برای سه روز اعتکاف باید برنامه‌ریزی بشود

اعتکاف جای عبادت است؛ البتّه عبادت فقط هم نماز خواندن نیست؛ تماسّ خوب با معتکفین، ارتباط دوستانه و برادرانه، فراگیری از آنها، تعلیم‌‌دهی به آنها، معاشرت اسلامی را تجربه کردن و آموختن؛ همه‌‌ی اینها فرصتهایی است که در اعتکاف ممکن است پیش بیاید؛ [برای] این باید برنامه‌‌ریزی بشود. مهم‌‌ترین کار، برنامه‌‌ریزی است. اگر چنانچه برنامه‌‌ریزی نشد و کمک نشدند این جمعِ جوانِ مشتاق و شوریده‌‌ای که برای اعتکاف وارد این مسجد شده‌‌اند، این نیروها هدر خواهد رفت و احیاناً زیان‌‌آفرین خواهد شد.

امام: زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد - چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود - بنابر احتياط واجب اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، اعتكافش صحيح است[1].

آيات عظام بهجت و تبريزى: زن بايد با اجازه شوهرش به اعتكاف برود و اگر اجازه ندهد - چنانچه باعث تضييع حق (زناشويى) او شود - اعتكافش باطل است و اگر با حق او منافات نداشته باشد، بنابر احتياط واجب باطل است[2].